Bir işçinin gözünden | İşçiler için Manisa'nın vahşi batısı: Vestel City

Bir işçinin gözünden | İşçiler için Manisa'nın vahşi batısı: Vestel City

Fabrika, kendi ihtiyacına göre bizleri zorunlu izne çıkartıp yıllık izninden kesiyor veya mesai borçlandırması yapıp insanları iş yerine borçlandırıyorlar.

Manisa Vestel'den TİP Üyesi Bir İşçi

2022 yılında 58 milyar TL gibi rekor ciro yapan Vestel, bu cirosunu borçlu olduğu işçilere en kötü çalışma koşullarını reva görüyor. Fabrikada ücretler maalesef hiç de iyi değil, hepimiz asgari ücretin çok az üstünde bir ücret alıyoruz. Geçen sene haziran ayında asgari ücretin artışının üstüne yüzde 10 fazla zam verdiler ama bu seneki haziran zammında o geçen yıl verdikleri zammı maliyetler arttı bahanesiyle geri çekmiş oldular.

Birçok arkadaşımız gibi biz de mevcut ücretle geçinemiyoruz ve bu yüzden fazla mesai yapmak zorunda kalıyoruz ki zaten fabrika da mesaiyi zorunlu tutuyor. Çoğu bölümde prim ve ikramiye var bazı aylarda ama onu iş güvenliği ile ilgili bahaneler bulup çalışanlardan ihtar-savunma alarak kesiyorlar

Bizim fabrikada sendika yok ama sendikalaşma süreci vardı. Geçen sene kasım ayında sayıyı tamamladık, Bakanlıktan yetki belgesi de alındı. Şu an için mahkeme sürüyor; bu süreç içinde işten çıkarmalar ve mobbing benzeri uygulamalar sıklıkla yaşandı, ben de benzer baskılara uğrayanlardan birisiyim.

Bazı bölümlerdeki postabaşı ve amirler güçlerinin yettiği çalışanlara bağırıp çağırıyor, sanki hakları olan bir işçi değiliz de onların kölesiymişiz gibi. Yemeklerin kötü olması herkesin şikayet ettiği bir konu ama hiçbir şey yapılmıyor. Fabrika, kendi ihtiyacına göre bizleri zorunlu izne çıkartıp yıllık izninden kesiyor veya mesai borçlandırması yapıp insanları iş yerine borçlandırıyorlar.

İş yerinde servis ile ilgili sürekli sorunlar var, 12 saat çalışıp vardiyadan çıktığımızda, bir de üstüne yarım saat servis aramak zorunda kalıyoruz. Yazın sıcakta, kışın yağmur altında servisi aramak zorunda kalıyoruz. Fabrikanın içinde bu sıcak havalarda yetersiz bir havalandırma ile çalışmak zorunda kalıyoruz. Tüm bunların üzerine son olarak bir de çalışanların, derdini, sıkıntısını; müdürlere, amirlere anlatamaması ekleniyor, yanlarına gittiklerinde resmen kovuyorlar desem yeridir.

DAHA FAZLA