15 Temmuz sonrası AKP iktidarının dışarıda yalnızlaşan bir haklılık psikolojisiyle meydan okuyucu ve sermayeyi ürktücü bir görüntüye büründüğünü görüyoruz. Son günlerde dış politikada bunun emareleri giderek artıyor. İçeride ise zaten üç-dört yıldır sürmekte olan ivme kaybının dünyadaki gevşek para politikalarının bu kadar uzamasına rağmen büyümede aksamalar yoğunlaştı. Darbe girişimi şokundan sonra ekonomi yönetimi, gevşetici ve ekonomiyi ısındırıcı adımlarını yoğunlaştırdı. Ama enflasyondaki düşüşe ve dış dünyadaki bol paraya fazla güveniyor.

Birincisi enflasyondaki düşüşün ne kadarı durgunluk ve ihracat aksaması kaynaklı soru işareti. Çekirdek enflasyonda belirgin bir düşüş eğilimi başlamadı bile.

İkincisi dışarıda para bol da olsa, hırçınlaşan, anlaşılmaz hale gelen politikalardan ürküyor ve Türkiye’den uzak kalmaya devam ediyor.

Sıralayacak olursak, TOKİ’nin ve büyük müteahhitlerin elindeki satılmayan konutlara iskonto yapılması, faiz indirimine devam edilmesi, konut kredilerinde teminat oranının yüzde 5 düşürülerek değerin yüzde 80’ine kadar kredi verilmeye başlanması, kredi kartlarında taksit sayısının 9’dan 12’ye çıkarılması, tüketici kredileri taksitlendirme süresinin 3 yıldan dört yıla uzatılması, asgari ücretin vergi dilimini yükseltme sinyali.

Askeri harcamalardaki artış ve Suriyeli göçmenlerin ekonomiye entegrasyonunun bir seferlik etkisini geride bırakacağımız önümüzdeki dönemde iktidarın tek kozu “bu halde bile büyümeye devam” mesajı. Ama bunun için alınan sıraladığımız önlemler de, yine bir seferlik, ve sıkıntı büyüdüğünde büsbütün zayıf düşürecek nitelikte.

İleride enflasyon artınca faiz yükseltmek daha yıkıcı olacak. Sermaye kaçışı olursa kur şoklarına karşı ısınmış ekonomide daha büyük panik yaşanacak. Hatta sadece global ekonomide para politikaları değişse bile ülke ekonomisi devasa bir dış açıkla stop etme riskine sahip.