Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) Grup Başkanı ve Genel Başkan Adayı Özgür Özel, partisindeki değişim tartışmalarına ve genel başkanlık yarışına ilişkin açıklamalarda bulundu. Özel, “CHP sağa kaydı, değiştireceğiz” ifadelerini kullandı.

CHP Genel Başkan Adayı Özgür Özel, BirGün’den Nurcan Gökdemir'in sorularını yanıtladı.

‘PARTİ İÇİ DEMOKRASİNİN BAŞ AŞAĞI ÇAKILDIĞININ KANITIYIM’

Partisinin sağa kaydığını ve bu durumu değiştireceklerini vurguladı. Özel’in açıklamalarından öne çıkanlar şöyle:

“Kemal Bey’in seçildiği kurultayda ben kurultay delegesiydim, oy verdim kendisine. 41 madde açıklamıştı, son derece sol ve sosyal demokrat bir perspektif çiziyordu. Ben o kurultayda heyecanlanmıştım, Kemal Bey’in yola çıkışına ve yol yürüyüşüne inandım. Bir yıl geçmeden de milletvekilliği teklifi geldi. Kemal Bey’e inandığım için teklifi kabul ettim, o gün bugündür Kemal Bey’le birlikteyim. 2014 Eylül Kurultayı’ndan beri partinin tüm karar alma süreçlerini takip ediyorum. Ben partinin karar alma süreçlerinin nasıl gitgide seçilmişlerden atanmışlara kaydığını, parti içi demokrasinin işlevsizleştiğine tanıklık ettim. Karar alma mekanizmalarında kayıt dışı siyaset dediğim atanmışlarla karar verme ve onun seçilmiş kurullar tarafından onaylanmasına, ya da bazen konuşulmadan uygulamaya geçildiğine tanık oldum.

Parti içi demokrasinin nasıl aşağıya doğru gittiğinin ve baş aşağı çakıldığının tanığıyım. Bütün seçilmişlerin de böyle şeyler hissettiğini biliyorum. Sona doğru sık aralıklarla seçilmiş kurullara önem verilmesi gerektiğini hatırlatmak zorunda kaldığımızı biliyorum.

‘DOKUNULMAZLIK KONUSUNA KARŞIYDIM’

Bu partinin son yıllardaki en büyük başarısı Adalet Yürüyüşü, çünkü tüm kademelerin katıldığı , tartıştığı bir süreç sonunda tam kadro yola çıkıldı. Niyet ortaklaşma olunca kolaylıkla rıza üretilebiliyor… Ortaklaşılmış her tür kararda büyük başarı gösterildiğini ancak ortaklaşılmayan kararlarda kısa, orta ve uzun vadede büyük sıkıntılar çıktığını gördüm. Bunlardan bir tanesi dokunulmazlık konusu.  Ben karşıydım, MYK’nin çoğunluğu karşıydı. İçeride en çok kim karşı çıktı derseniz, Özgür Özel, Selin Sayek Böke, Veli Ağbaba ve Zeynep Altıok… Meclis Grubu da oyuna geldiğimizi düşünüyordu. Genel Başkan’ın ‘Anayasa’ya aykırı olsa da destekleyeceğiz’ sözü hareket kabiliyetimizi çok kısıtladı. Bu madde büyük bir tuzaktı, masumane olmayan bir devlet projesi vardı. Türkiye siyasetini şekillendirme üstüne oynanan bir oyundu. Türkiye’de rejim değişikliği yaşandı. Muhalefet sindirildi. Burada CHP’nin ‘Biz bunu kabul edeceğiz’ diyerek kendi siyaset alanını kısıtladı.

Referandum var susalım, baskın seçim var susalım, yerel seçimler önemli duralım, 2023 yüzyılın seçimi susalım, diye diye bugüne geldi. Aman ağzımızın tadı kaçmasın, dışarıya kötü görünmeyelim, diye diye bugüne kadar geldik.

Burada Erdoğan’ın bir sandık fırtınası estirmesinin, bizi ona tabi tutmasının da etkisi var. Partinin iç sorgulamasını yapamaz hale geldi. Yapsan da içerde konuştuğumuzla kaldı.

‘Sen de oradaydın’ deniliyor. Yani bir genel başkan adayı çıkacaksa, genç ve yeni bir isim olacaksa meteorla düşmeyecek, kargodan çıkmayacak. Parti içinden çıkacak. ‘Sorumluluk alırım, fedakarlık yaparım’ demiştim.

‘CHP’YE BİR MACRON ARAMIYORUZ, SİYASETSİZ BİRİNİ BULMAYACAĞIZ’

Ecevit de vardı İnönü’nün geçmişinde. Kemal Bey de vardı Deniz Bey’İn geçmişinde. İsmet Paşa da vardı Atatürk’ün geçmişinde. Geçmişi olmayan birisi, CHP kimliği olmayan birisi demek. O da başka bir şey. CHP’ye bir Macron aramıyoruz. Siyasetsiz birini bulmayacağız. Sırf beyaz gömlek yakışıyor, kollarını kıvırdı diye partili olmayan birini partinin başına getiremeyeceğimize göre… Bu partinin başına yeni, güçlü ve partili bir figürü biz yakıştırmaz ve halka benimsetmezsek halk bir başka siyasetsiz birini partinin başında görebilir, Macronlaşma riski çıkar. Siyasetsizliği çözüm olarak görebilecek,  popüler lider arayan ve bir anda popülist siyasete ön açabilecek bir seçmen grubu var. Bu riski görmek lazım. Bizim figürlerin onlar için cazip olduğunu göstermemiz lazım. Siyasetsiz lider tehlikesi, bence Fransa’da işleyen bu işin Türkiye’de işleme riski var. Sol, sosyal demokrat siyaset için, emekçilerin hakları için, örgütlenme özgürlüğü için en büyük tehlike bir siyasetsiz liderin gelme tehlikesidir.

‘CHP SAĞA KAYDI AMA DÜZELTECEĞİZ’

Genel Başkan, grup toplantısında söylediğinde bunu öğrendim. Ortaklaşılmadığı için sahipsiz kaldı. Bir tarafa Roboski’yi koyup, bir tarafa başını örttüğü için öğrencilerin eğitim hakkının elinden alınmasını koyup, örtünme özgürlüğü kadar örtünmeme özgürlüğünün de öne çıkarılması, hayat biçimine müdahale edilmesine karşı olunduğunun söylenmesi ve tam özgürlükçe bir çizgiden yaklaşıp Türkiye’nin geçmişteki tüm travmalarıyla helalleşecek cesaretteyiz, denilmesi gerekirdi. ‘Kürtlerin, Aleviler’in yaşadığı travmalarda buna dahildir, 80 darbesi sonrası sağcıların yaşadığı işkenceler de buna dahildir’ diyerek ortaklaşılmadığı için bu işin bir ayağı topalladı, samimiyeti sorgulandı.

Sonuçta Genel Başkan’ın da yalnız kaldığı görüşüne katılıyorum, çünkü ortaklaşmadan yola çıktı. Örneğin, mutfak videolarının çok samimi, çok inandırıcı tarafı var. Ama bir taraftan da hazır olmadığımız birçok hamleyi mutfak videolarından öğrendik biz de. Evet, CHP sağa kaydı ama biz düzelteceğiz.

'SEÇİM BİTİNCE İTTİFAK BİTMELİ'

İttifak ortakları ile müzakere sürecinde ön seçim CHP’nin güçlü bir argümanı olabilirdi. ‘Ben ön seçim yaptım arkadaşlar orayı size veremem’ diyebilirdi. Elini rahatlatabilirdi. Genel başkana ayrılan kontenjan diğer partilere verilirdi hiç olmasa. Örgütün hakkı verilmezdi. Antalya’da, Edirne’de, Karadeniz’de, büyükşehirlerde hep CHP’lilerin hakkı olan sıralar ittifak ortaklarına gitti. Ben onlarda suç bulmam. Müzakereyi iyi yürütmüş. Ama bizim orada hatamız var. En çok karşı çıktığım konu, ittifak varsa iç hukuku yazılmalıydı. Denilecekti ki ‘Seçim ilan edildikten bir hafta sonra ve ondan 15 gün sonra yapılacak altı ölçümün aritmetik ortalaması seçim sonucu kabul edilerek protokol yapılır.’ Şimdi sen 0,7 olan adama 10 milletvekili verirsen olmaz. Bunun iç hukuku olmazsa iş son anda müzakereye kalır, pazarlığa girer. Şu anda da onun zararını çekiyoruz zaten.

Yüzde 50 + 1’lik siyaset, Türkiye’yi ittifak siyasetine mecbur kılıyor. Geçen sefer yaptığımız hata, seçim bitince ittifak bitmeli. Bir seçimden önceki veya listelerden önceki 40 gün ittifak konuşalım ama beş yıl boyunca serbest koşalım. İttifak siyasetini CHP açısından şöyle görüyorum, birbirine karnından zincirle bağlanmış koşucular gibi. O oradan çekiyor bu buradan çekiyor, koşamıyorsun.  

Rakipler de bağlıydı ama birbirlerine çok benziyorlar. El ele tutuştu koştu onlar.

‘İTTİFAK GÜNÜ GELENE KADAR KİMLİKSİZLEŞMEYECEĞİZ’

Benim yönettiğim CHP ittifak yapacaksa günü gelince konuşacağız. O güne kadar kimliksizleşmeyeceğiz. Günü geldiğinde nasıl ittifak yapacağımızın iç hukukunu yazabiliriz. 2 bin 300 madde Türkiye’yi nasıl yöneteceğimizi yazmışız, iki maddeyi yazmamışız. Benim yönettiğim CHP ittifaka girerse önce iç hukuku resmen imza altına alacak.

Bu yapı ittifakın büyük ortağını maalesef kimliksizleştiriyor. ‘Aman şunun yanında duralım, bunun karşısında durmayı ihmal etmeyelim, bununla çok yaklaşmayalım, bu tarafa yaklaşırsan diğer tarafı küstürürsün’ diyerek hep rakiplere yönelik pozisyon alınıyor. Oysa sosyal demokrat, sol parti işçiden yana emekten yana pozisyon alır. Nerede duracağın belli senin. CHP’nin kendi pozisyonun tayin etmeme ve ittifakı gözeterek pozisyon almakta esnekleşmesi meselesi CHP’yi kendi kimliğinin tartışıldığı bir sürece soktu.

Parlamentoda grubu olan AKP, MHP, İYİ Parti ile nasıl ilişki kuruyorsan HDP ile de aynı ilişkiyi kurmakta bir çekiniklik göstermemek lazım. Çok itiraz ettiğim ve bazen de parti ile açı yaptığım konulardan biri de budur.Sezgin Tanrıkulu meselesi var bir de. Aktroller tarafından kışkırtılmış bir nefret ve önü arkası dinlenmeden bir milletvekilinin arkasında durmayan, ateşe atan ve arkasından çekilen ve onu yalnız bırakan bir tutum. Sosyal medyada tepki büyük diye. AKP’nin arkasında hizalanmak, bir muhalefet partisinin hayatı boyunca yapabileceği en teknik hata, iktidarın arkasında hizalanmaktır. Kesilmiş bir videoya AKP sözcüsü ile CHP sözcüsü aynı tepkiyi veriyorsa işte o rüzgara kapılmak oluyor. Sosyal medya da burada etkili. Sosyal medyadaki o furyaya teslim olmak oluyor.