Kaya Özkaracalar
1968, İstanbul doğumlu olan Kaya Özkaracalar, ODTÜ Siyaset Bilimi Bölümü'nden mezundur ve yüksek lisansını da aynı bölümde tamamlamıştır. Doktorasını Bilkent Üniversitesi Grafik Tasarım Bölümü'nde tamamlayan Özkaracalar, Bahçeşehir Üniversitesi Sinema ve Televizyon Bölümü'nde profesör kadrosundan öğretim üyesidir. SineGöz kolektifi bünyesinde "Akıntıya Karşı Orhan Kemal" belgeselini, 2006'da ise "Behice Boran: Son Nefesine Kadar" belgeselini ortak yönetmen olarak çeken Özkaracalar; Türkiye'de ve yurtdışında çeşitli yayınlara katkıda bulunmuş ve 2015-2022 yılları arasında Sinema Yazarları Derneği (SİYAD) yönetim kurulu üyesi olarak görev yapmıştır. Gotik (2005) ve Geceyarısı Filmleri (2007) adlı iki kitabın yazarı olan Özkaracalar, 2015’ten beri İleri Haber'de sinema yazarlığı yapmaktadır.
“İspanyol yönetmenlerin en İspanyolu” Carlos Saura (1932-2023)
Madrid’in dağlık bir yöresindeki evinde solunum yetmezliği sonucu yaşamını yitiren Saura ömrü yetseydi bugün Goya Onur Ödülü’nü alacaktı.
Emin Alper'in yeni ve en iyi filmi Kurak Günler
Genç bir savcının yeni atandığı kasabanın belediye başkanı ve onun yakın çevresiyle karşı karşıya gelmesini öyküleyen Kurak Günler, hem Emin Alper’in kanımca en iyi filmi, hem de yerli sinemada son yıllarda izlediğimiz en politik göndermeli filmlerden biri.
Kerr: Lynch filmlerini çağrıştırırken toplumsal ile bağını da kuran bir Pirselimoğlu filmi
Aynı zamanda yazar olan yönetmen-senarist Pirselimoğlu’nun, kendisinin aynı adlı bir romanından uyarladığı Kerr, David Lynch başyapıtlarından Kayıp Otoban (Lost Highway, 1997) başta olmak üzere pek çok Lynch filminde olduğu gibi muammaların finalde net biçimde çözüme kavuşmasını bekleyenleri tatmin etmeyecek bir film.
Sherwood: 1984-1985 Madenci Grevini arka plan olarak alan polisiye
Dizinin Madenci Grevine yaklaşımı da hem grevcilere hem de grev kırıcılara "söz hakkı" vererek tarafsız kalma pozisyonunda ve "olan oldu; artık küskünlükleri geride bırakmanın zamanı çoktan geldi" biçiminde özetlenebilir.
David Cronenberg'in yeni filmi Müstakbel Suçlar
Cronenberg, ilk filmlerinden itibaren ama özellikle “new flesh” (yeni et) diye adını da koyduğu Videodrome’dan (1983) beri çok sayıda filminde insanın, genellikle teknolojiyle olan ilişkisi üzerinden, toplumsal ve bedensel varoluşunun geçirmekte olduğu ya da geçireceği öngörülen/varsayılan dönüşümün sonuçları, bu dönüşümle ulaşılacak muhayyel yeni aşama üzerine tefekkür etmişti ve yukarıdaki konu özetinden görüleceği üzere Müstakbel Suçlar’da bu sulara net biçimde geri dönmüş.
Cüneyt Arkın ve Cemil filmleri
Cemil filmleri kanımca, Cüneyt Arkın’ın bu filmlerde canlandırdığı tipleme açısından, tarihsel seyir boyunca kendi içinde vurgu kaymaları, vurgu değişimleri göstermiş olan Cüneyt Arkın imgesini en ortalama biçimde, dolayısıyla bir anlamda en iyi temsil eden filmler.
15+ Cezaevinden Mektuplar: Yoksulluğun ve erkek şiddetinin kıskacındaki kadınlar
Özçelik’in Kaygı’dan bu yana tüm filmlerinin müziklerini besteleyen Ekin Fil’in bu filmdeki çalışmasının da filmin etkileyiciliğine katkısının büyük olduğu 15+ Cezaevinden Mektuplar, kesinlikle izlenmeden geçilmemesi gereken bir belgesel.
Okul Tıraşı’nda gerçeğin görünen, söylenen ve örtülü kalan katmanları
“O gece” yaşananın aslında (iki çocuğun kendi aralarında) bir buluğ çağı eşcinsel deneyimi olma ihtimaline yönelik çok daha belirsiz emareler de mi benzer bir senaryo trüğü ya da esas örtülü gerçek bu mu?
Morbius: Eşcinselliğe dair alt metni var gibi duran bir vampir filmi
Doğaüstü klasik vampirlerden farkını vurgulamak için olsa gerek “yaşayan vampir” olarak lanse edilen Morbius, seksi bir uzaylı vampir olan Vampirella’dan farklı olarak erotizmden arındırılmış ana-akım bir çizgi roman tiplemesiydi ama insanlara zarar vermemek için vampir kimliğini kontrol altında tutmaya çalışan iyi kalpli Vampirella ile yine de benzer minvaldeydi.